زمستان -1

زمستانهای گذشته الموت و گرمارود ما هرچند سخت و سرد بودند اما همانقدر هم شاد و پر نشاط بود ،  از انجائیکه طبق معمول  هر چیز ی مقدمات و ملزومات خودش را میخواهد با . سردی هوا بدنبال چوب دستی یا  بقول خودمان دست چوب بودیم که برای اینکار در باغها بدنبال شیف های (shif ) ( به شاخه های یک و حداکثر دو ساله درختان شیف میگویند) دو ساله ای که صاف باشد میگشتیم از بین درختان سه نوع آن  ال (al)  ،  البالو و کندس (kondos )  که همان ازگیل میباشد از همه مناسبتر برای دست چوب بودند البالو رنگ زیبائی داشت اما نسبت به دو نوع دیگر شکنندگیش بیشتر بود پس از پیدا کردن و بریدن آنها با اره یا داس و جدا کردن شاخه های ریز به محلی که کوره حمام قرارداشت و به اصطلاح حمام تنکه (tonakeh ) میگفتند میرفتیم  دست چوبها را روی آتش میگرفتیم تا هم خشک شوند و هم پوستشان را جدا کنیم پس از آن  به آرامی کت (kat) های ( در اینجا کت بمعنای برجستگیهای بجای مانده از شاخه های ریز روی چوب میباشد ) دست چوب را میکرفتیم تا صاف و یکدست گردد و بعد برای اینکه رنگ بگیرند در داخل زور (zoor ) پهن گاو گوسفند را اصطلاحا زور میگویند بمدت حدود یکماه قرار میدادیم و برف که میبارید این دست چوبها را در می آوردیم می شستیم و بعضی ها سلیقه بخر ج میدادند و مثلا به دسته آن برموم میزدند و یا کارهای دیگر ، بعد از دست چوب چکمه مهمترین ابزار در فصل زمستان بود که معمولا نوع شادن پور آن نرم تر ویهتر بودو بعضی که قرتی بازی در می آورند لبه آن را به اندازه 3 سانتی بر میگرداند اما ما اولین کاری که با چکمه میکردیم با نزدیکی آج های آن به آتش و سپس کشیدن برروی ماسه آنها را از بین برده تا برای سرسره روی برف آماده شوند البته اینکار یک دعوا و بعضا کتکی  هم بهمراه داشت .

با باریدن برف دنبال کبک یا همان زرج میرفتیم برای اینکار چند گروه میشدند عده ای برای به اصطلاح پر دادن زرج ها به جاهائی که بنا به تجربه یافته بودند محل تجمع آنهاست میرفتند و گروههای دیگر در پائین مواظب بودند که زرجها را بپایند تا گم نشوند ، معمولا وقتی زرجهارا پر میداند فریاد میزدند آی بپا آی بپا و معمولا آنهائیکه در پائین دست منتظر بودند سعی میکردند حالت نشسته بخود بگیرند تا زرج در نزدیکی آنها فرود آید ، زرج معمولا بوسطه پرهای کوچکی که نسبت به جثه اش دارد توانائی پرواز زیاد را ندارد و معمولا با سه بار جابجائی یا به اصطلاح بال زدن بدنبال مخفی گاه میگردد و همان ضرب المثل معروف که سرش را زیر برف میکند ، در گرمارود برای پر دادن یکی به پائین روستای آئین یا همان آین بن و دیگری به پائین روستای اویرک میرفتیم ، آنچه که من بیاد دارم رکوردگرفتن زرج در یک روز توسط مش اسکندر با گرفتن 6 زرج در یک روز صورت گرفته است و فکر نکنم کسی توانسته این رکورد را بشکند در کرمارود گرفتن زرج  توسط تله گذاری مرسوم نیست و فقط با دست گرفته میشود و البته با دوندگی و دقت بهمراه تجربه بسیار ، بعد از برگشتن از زرج گیری به خانه بر میگشتیم  ابتدا کمی گرم شده و سپس سراغ لاک (lak )  ( ظرفی معمولا مسی که نان در آن قرارداده میشد) نون میرفتیم یک نون را بر مبدایشتیم و سپس با قراردادن پنیر یا کره یا دوراغ (douragh) دره ( dorreh )دره همان ساندویچ  میباشد ( من نمیدانیم چرا با داشتن چنین اصطلاحی در فرهنگ خودمان از واژه بیگانه استفاده مینمائیم ) میگرفتیم دره ها اگر بزرگ بود میگفتند گالش دره و اما دوراغ ترکیبی از دوغ سفت شده با افزودن شیر میباشد که بسیار خوشمزه میباشد پس از گرم شدن و سیر شدن و البته کمک جهت غذ ا دادن گاو و گوسفندان به سرسره بازی میپرداختیم و بعضی وقتا برای آماده کردن جای سرسره برای سرسره بازی روز بعد غروب برفها را میکوبیدم و کمی آب میریختیم تا یخ بزند ما معمولا در ورودی ده که قبرستان قرارددارد و داری شیب میباشد سرسره بازی میکردیم و برای سرسره بازی در ابتدای مسیر بحالت نیم خیز و با اهرم کردن چوب در سمت راست یا چپ سرسره میکردیم /

در خاتمه ضمن تشکر از اظهار لطف دوستان و نظرات آنها در یادداشت قبل فراموش کردم که بگویم به بزهای ماده دو ساله که آمادگی بچه دار شدن را دارند کهار (kehar ) میگویند