صدائی می آید ..

۱-  از بیرون خانه صدائی می آیدخوب که گوش میکنم  بخوانم من امام اولین را شه کشور امیر المومنین را ( نوروز و نوسال آمد خوش آمد ) امام دومین آقای قنبر  ملائک بر سرش میرفت  منبر ( نوروز و نوسال آمد خوش آمد) امام سومین شاه شهیدان حسینم کشته شد تیغ لعینان ( نوروز ... ) امام چهارمین زین العباده گل باغ حسینم نامراده ( نوروز ... )  

بی درنگ و بدون اختیار به ایوان میروم  اما  آنکه جلو است رویش را پوشانیده  و بقیه  در سیاهی شب خود را پنهان کرده اند ، اشعارشان تمام که شد مادرم مقداری پول  و تخم مرغ و برنج  آورد ، درون کیسه خود ریختندو رفتند.

2- از بیرون خانه صدائی می آید  خانم همسایه پسرخاله عروس خانه هست ( منظورش مادرم بود) مادرم با صدای زن خالقالی بیرون می آید بعد از سلام و احوالپرسی خانم همسایه میگوید عروس امروز هوا خوب است خمیر کرده ای که رشته ببریم مادرم میگوید نه عروس ،   خمیر مایه  ور نداشته ام تا خمیر کنم خانم همسایه میگوید پس هر موقع خواستی خبرم کن و بعد خداحافظی

3- از بیرون خانه صدائی می آید تاپ تاپ تاپ به بیرون که میروم مادرم است روی کنده بزرگ درختی که در داخل آن حفره ای است نشسته و سنگی استوانه ای را بالا  سر آورده و هر بار محکم بر داخل حفره که مملو از برنجهای خیس خورده است میکوبد وای دلم آب افتاد برای حلوای برنجی

4- از بیرون خانه صدائی بگوش میرسد  بیرون که می آیم پسرعمویم است با خرکی که بر روی آن سوار است ،  فرشید نمی آی بریم بوته بچینیم ، کجا راه شاه کو  ، یادم می آید که مش نبی گفته بود این هفته چهار شنبه آخر سال است

5- از بیرون خانه صدائی بگوش میرسد انقلی های  ، انقلی  پدرم بیرون میرود سلام انقلی  سلام خر را به نعل بسته ام ،  دستت درد نکنه انقلی بچه ها میخواستند  لک و لا را ببرند چشمه بشورند  میخواستم پشت تراکتور بگذارم  دیدم کثیف میشوند بهتر دیدم با الاغ ببریم ، فرشها گلیمها  را روی خر میگذاریم و بسمت چشمه روان میشویم

6- از بیرون خانه صدائی می آید صدای سگ چوپان است و هی هی خود چوپان به گله  ، بریم مال ها را در کنیم از جمامی در بیایند ،بیرون که می آیند انگار از زندان رها شده اند جست و خیزی وصف ناپذیر دارند

 از بیرون خانه صدائی می آید آما این که صدا نیست فریاد است فریادی که بهار دارد می آید  صدای گل بنفشه کنار بوته ، صدای نفس زمین که هوروم گرم خویش را برای آب کردن باقیمانه برفهای زمستانی به بیرون می دهد .

دیروز به الموت رفته بودم صدائی از جنس بهار به گوش میرسید اما انگار صدا نبود ناله بود ، شاید آخرین استغاثه ها که به یاریش بشتابیم ، خدایا ما انسانهای تبهکار چه کرده ایم با زمین تو با آب تو ، با هوای تو  که دیگر نه زمستانی مانده است و نه بهاری   ، خدایا خدایا مارا ببخش برای این همه ظلمی که کردیم

یاد آن بهاران بخیر ، یاد آن بهاران بخیر

راستی برای زنده نگهداشتن بهار بغیراز خریدن لباس  نو و آجیل کارهای دیگر هست که میتوانیم انجامش دهیم