جادوی فوتبال

وقتی به گذشته فکر میکنم شاید بیشترین خاطراتم از فوتبال است ، از بازیهائی که زمان بچگی انجام دادیم تا همین حالا که گاه گاهی در مسابقات شرکت میکنیم ،شاید یک روزی این خاطرات را جداگانه نوشتم اما امروز میخواهم یادی کنم از آن روزهائی که در میانخانی فوتبال برگزار میشد ،

خلیل ناصری اهل وربن بود ادم دوست داشتنی که سعی میکرد همه تیمها را راضی نگهدارد مسئول برگزاری بازی ها بود سیاست خاصی هم داشت ، یک مادیان هم داشت که از وربن با آن می آمد ، داور همیشگی مسابقات آقای غلامی بود مردی که همه به انصاف می شناختنش و قبولش داشتند کمتر تیمی به داوری او اعتراض میکرد ، آن روزها هم همیشه مثل حالا یک جورائی میگفتند داوری به نفع معلم کلایه هست ، اما تیم معلم کلایه تیم خوبی بود اگر اشتباه نکنم منصوری و فرشید کیائی درون دروازه بودند ، الهیار کیائی ، علی مرادی ، برادران رجبی اصغر و اکبر ، فریدون درگاهی در سالهای که جدا نشده بود ، وکیلی ها مجموعا تیم قلدری را تشکیل داده بود از تیمهای خوب آن زمان کوشک بود که محور اصلی آن چهار برادر رحمان و رهنما ، رحیم و رهبر بودند عزیز آقا هم بود البته دروازه بان ، تیم زرآباد هم از شریف و مرحوم ساسان حیاتی ، دروازبان آقای حسینی ، عباس زرآبادی و حشمت حیاتی تیمی ظریف و با تکنیک بودند ، زوار دشت بعدها تیم داد موسی خاکپور همه کاره تیم زواردشت بود ، اوان و وربن تیم نداشتند ، اما معلم کلایه اول یک تیم بود بعد اناده و اسطلبر با آقایان یونسی ها زمان و ولی ، و شمس کلایه هم تیم دادند ، کوچنان هم از تیم های همیشه مطرح بود از تیم  آن روزهای کوچنان شمسعلی را یادم هست 

 کندانسر هم با قنبری فیشان با بابائی نیز جزه تیمهای پای ثابت بودند ، خیلی دوست دارم عکسی از آن دوران اگر کسی دارد ببینم ، تیم ما گرمارود هم بود یکسال سوم شدیم ، ما که کمی بزرگ شدیم بعنوان تیم ب شرکت کردیم ، من  بودم ، خضراله اسکندری ، کامران سیاهکلی ، عباس فرهادی ، محمدعلی یارمحمدی ، صفر یارمحمدی ، هوشنگ زارعی ، ولی لزگی ، حسن و مختار  و رمضان اسکندری البته گاهی این لیست کم و زیاد میشد ، یاد آن روزها بخیر